Öz
The aim of this study was to
investigate the relationship between physical activity level and attention
levels of 12-14 year old students. A total of 74 students participated in the
study that student the 2018-2019 academic year in Niğde. Participants were
given explanatory information about the study and signed a volunteer form and
parental permission forms. Personal information form used In order to determine
the participants' personal information and 7-question short form of the
International Physical Activity Questionnaire was used (International Physical
Questionnaire, IPAQ) for determine physical activity levels. MET value
(multiples of rest oxygen consumption) was multiplied and a score of
"MET-minutes / week" calculated of the physical activity levels. In
order to measure the level of attention of the participants, attention and
visual scanning test that created by Brickenkamp and Yayci L. (2013) conducted by the validity and reliability study for
Turkey D2 attention test was used. The data were analysed using Pearson
Correlation test and One way ANOVA test to find the differences between the
values in the SPSS program and Tukey HSD test used which groups caused the
differences. According to the findings, E2 (Number of False Marked Figures),
355 (p<0.001), E (% error rate), 281 (p<0.05) positive correlation was
found between physical activity and attention. As a result of the study, a
significant difference was found in the D2 attention test comparisons between
the groups formed according to the level of physical activity. It was found
that physically active individuals had higher attention levels in the attention
test and those with low physical activity levels had low attention levels, and this difference was
statistically significant.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Akandere M, Baştuğ G, Asan R, & Baştuğ K. (2010). Çocuklarda eğitsel oyunun dikkat üzerine etkisi İnternational scientific conference ‘perspectives in physical education and sport 21-23 May, Constanta Romania.
- 2. Asan, R. (2011). Sekiz Haftalık Masa Tenisi Egzersizinin 9-13 Yaş Arası Çocuklarda Dikkat Üzerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Konya.
- 3. Bozan, A., & Akay, Y. (2012). “Dikkat Geliştirme Eğitiminin İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Dikkatlerini Toplama Becerilerine Etkisi”, Western Anatolia Journal Of Educational Science, 3 (6), 53-66.
- 4. Choı, J. W., Han, D. H., Kang, K. D., Jung, H. Y., & Renshaw, P. F. (2015). “Aerobic Exercise And Attention Deficit Hyperactivity Disorder: Brain Research”, Med Sci Sports Exerc, 47 (1), 33-39.
- 5. Crocker, P. R. E., & Faulkner, R. A. (1999). Self-report of physical activity intensity in youth: Gender and grade level considerations. AVANTE-ONTARIO-, 5, 43-51.
- 6. Çağlar, E., & Koruç, Z. (2006). D2 Dikkat Testinin Sporcularda Güvenirliği ve Geçerliği. Spor Bilimleri Dergisi, 17(2), 58-80. (8)
- 7. Çakaloz, B., Akay, A., & Böber, E. (2005). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu ve Eşlik Eden Karşıt Olma Karşı Gelme Bozukluğu Olan Prepubertal Erkek Çocuklarda Plazma Kortizol Düzeylerinin Değerlendirilmesi, Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 15: 158-164.
- 8. Dewey, B.A. (1989). Do the TAIS attentional-styles cales predict how visualin formation is processed JSEP, 11: 171 – 186.
- 9. http://www.ftronline.com/uluslararasi-fiziksel-aktivite-anketi/ Erişim Tarihi: 10.09.2019
- 10. Karaduman, B. D. (2004). Dikkat Toplama Eğitim Programının Đlköğretim 4. Ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Dikkat Toplama Düzeyi, Benlik Algısı ve Başarı Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
- 11. Kartal, R., Dereceli, A.Ç., & Kartal A.A. (2016). Eskrim Sporu Yapan ve Yapmayan 10-12 Yaş Arası Çocukların Dikkat Düzeylerinin İncelenmesi, Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (2):82-88.
- 12. Majorek, M., Tüchelmann, T., & Heusser, P. (2004). Therapeutic Eurythmy- Movement Therapy for Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD): A Pilot Study, Complementary Therapies in Nursing & Midwifery, 10: 46-53.
- 13. Myers, L., Strikmiller, P. K., Webber, L. S., & Berenson, G. S. (1996). Physical and sedentary activity in school childrbbben grades 5-8: the Bogalusa Heart Study. Medicine & Science in Sports & Exercise.
- 14. Neuhaus C. (2000). Der Hyperaktive Jugendliche: Erwachsen Werden Mit Ads. Urania, Ravensburger.
- 15. Öztürk, B. (1999). Öğrenme ve öğretmede dikkat. Milli Eğitim Dergisi, 144, 51-58.
- 16. Rahmatpanah, M. (1996). A critical look at the quality of our soccer officials. Scholastic Coach & Athletic Director, 65(10), 20-22.
- 17. Rowe, P., van Der Mars, H., Schuldheisz, J., & Fox, S. (2004). Measuring students’ physical activity levels: validating SOFIT for use with high-school students. Journal of Teaching in Physical Education, 23(3), 235-251.
- 18. Saygın, E., Karacabey, K., & Saygın, Ö. (2011). Çocuklarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk unsurlarının araştırılması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 921-935.
- 19. 19. Yaycı, L. (2013). D2 dikkat testinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kalem Uluslararası Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 3, 43-79.
Öz
Bu
çalışmanın amacı 12-14 yaş arası öğrencilerde fiziksel aktivite düzeyi ile
dikkat seviyeleri arasındaki ilişkininin incelenmesidir. Çalışmaya Niğde ilinde
2018-2019 öğretim yılında öğrenim gören toplam 74 öğrenci katılmıştır.
Katılımcılara çalışma hakkında açıklayıcı bilgi verilerek gönüllü olduklarına
dair gönüllük formu ve veli onam formları imzalatılmıştır. Katılımcıların
kişisel bilgilerini kişisel bilgi formu ile fiziksel aktivite düzeylerini
belirlemek için ise Uluslararası Fiziksel Aktivite Anketinin 7 soruluk kısa
formu kullanılmıştır (İnternational Physical Questionnaire, IPAQ). Katılımcıların fiziksel aktivite düzeylerinin
hesaplanmasında MET değeri çarpılarak "MET-dakika/hafta" olarak bir
skor elde edilmiştir. Katılımcıların dikkat seviyelerini ölçmek için görsel
tarama ile seçici ve sürekli dikkati ölçen Brickenkamp tarafından 1962’de
geliştirilen, Yaycı L. (2013) tarafından Türkçeye uyarlanan D2 dikkat testi
kullanılmıştır. Alınan veriler SPSS programında değerler arasındaki ilişkiye
Pearson Korelasyon testi ile ölçüm değerleri arasındaki farkları bulmak için
Oneway Anova testi, farkların hangi gruplardan kaynaklandığını tespit etmek için
Tukey HSD testi kullanılmıştır. Elde edilen bulgulara göre fiziksel aktivite ve
dikkat arasında E2 (Yanlış İşaretlenen Figür Sayısı) ,355 (anlamlılık düzeyi
p<0,001), E (% hataların oranı) ,281
(anlamlılık düzeyinde p<0,05) değerlerinde pozitif anlamlı ilişki
bulunmuştur. Yapılan çalışma neticesinde fiziksel aktivite düzeyine göre
oluşturulan gruplar arasında D2 dikkat testi karşılaştırmalarında anlamlı fark tespit
edilmiştir. Fiziksel olarak aktif olan bireylerin dikkat seviyelerinin yüksek
olduğu, fiziksel aktivite seviyesi düşük olanların ise dikkat seviyelerinin
düşük olduğu, aradaki farkın ise istatistiksel açıdan anlamlı olduğu tespit
edilmiştir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- 1. Akandere M, Baştuğ G, Asan R, & Baştuğ K. (2010). Çocuklarda eğitsel oyunun dikkat üzerine etkisi İnternational scientific conference ‘perspectives in physical education and sport 21-23 May, Constanta Romania.
- 2. Asan, R. (2011). Sekiz Haftalık Masa Tenisi Egzersizinin 9-13 Yaş Arası Çocuklarda Dikkat Üzerine Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Selçuk Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı, Konya.
- 3. Bozan, A., & Akay, Y. (2012). “Dikkat Geliştirme Eğitiminin İlköğretim 5. Sınıf Öğrencilerinin Dikkatlerini Toplama Becerilerine Etkisi”, Western Anatolia Journal Of Educational Science, 3 (6), 53-66.
- 4. Choı, J. W., Han, D. H., Kang, K. D., Jung, H. Y., & Renshaw, P. F. (2015). “Aerobic Exercise And Attention Deficit Hyperactivity Disorder: Brain Research”, Med Sci Sports Exerc, 47 (1), 33-39.
- 5. Crocker, P. R. E., & Faulkner, R. A. (1999). Self-report of physical activity intensity in youth: Gender and grade level considerations. AVANTE-ONTARIO-, 5, 43-51.
- 6. Çağlar, E., & Koruç, Z. (2006). D2 Dikkat Testinin Sporcularda Güvenirliği ve Geçerliği. Spor Bilimleri Dergisi, 17(2), 58-80. (8)
- 7. Çakaloz, B., Akay, A., & Böber, E. (2005). Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğu ve Eşlik Eden Karşıt Olma Karşı Gelme Bozukluğu Olan Prepubertal Erkek Çocuklarda Plazma Kortizol Düzeylerinin Değerlendirilmesi, Klinik Psikofarmakoloji Bülteni, 15: 158-164.
- 8. Dewey, B.A. (1989). Do the TAIS attentional-styles cales predict how visualin formation is processed JSEP, 11: 171 – 186.
- 9. http://www.ftronline.com/uluslararasi-fiziksel-aktivite-anketi/ Erişim Tarihi: 10.09.2019
- 10. Karaduman, B. D. (2004). Dikkat Toplama Eğitim Programının Đlköğretim 4. Ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Dikkat Toplama Düzeyi, Benlik Algısı ve Başarı Düzeylerine Etkisi, Yayınlanmamış Doktora Tezi, Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara
- 11. Kartal, R., Dereceli, A.Ç., & Kartal A.A. (2016). Eskrim Sporu Yapan ve Yapmayan 10-12 Yaş Arası Çocukların Dikkat Düzeylerinin İncelenmesi, Spor ve Eğitim Bilimleri Dergisi, 3 (2):82-88.
- 12. Majorek, M., Tüchelmann, T., & Heusser, P. (2004). Therapeutic Eurythmy- Movement Therapy for Children with Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD): A Pilot Study, Complementary Therapies in Nursing & Midwifery, 10: 46-53.
- 13. Myers, L., Strikmiller, P. K., Webber, L. S., & Berenson, G. S. (1996). Physical and sedentary activity in school childrbbben grades 5-8: the Bogalusa Heart Study. Medicine & Science in Sports & Exercise.
- 14. Neuhaus C. (2000). Der Hyperaktive Jugendliche: Erwachsen Werden Mit Ads. Urania, Ravensburger.
- 15. Öztürk, B. (1999). Öğrenme ve öğretmede dikkat. Milli Eğitim Dergisi, 144, 51-58.
- 16. Rahmatpanah, M. (1996). A critical look at the quality of our soccer officials. Scholastic Coach & Athletic Director, 65(10), 20-22.
- 17. Rowe, P., van Der Mars, H., Schuldheisz, J., & Fox, S. (2004). Measuring students’ physical activity levels: validating SOFIT for use with high-school students. Journal of Teaching in Physical Education, 23(3), 235-251.
- 18. Saygın, E., Karacabey, K., & Saygın, Ö. (2011). Çocuklarda fiziksel aktivite ve fiziksel uygunluk unsurlarının araştırılması. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 8(2), 921-935.
- 19. 19. Yaycı, L. (2013). D2 dikkat testinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kalem Uluslararası Eğitim ve İnsan Bilimleri Dergisi, 3, 43-79.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Spor Hekimliği |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 9 Temmuz 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 9 Nisan 2020 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020Cilt: 1 Sayı: 1 |
