Araştırma Makalesi
Yıl 2021,
Cilt: 2 Sayı: 3, 87 - 97, 31.12.2021
Öz
Çalışmamızın amacını genç ve yetişkinlerde dijital oyun bağımlılığına ilişkin farkındalık düzeyinin bazı değişkenler açısından incelenmesi oluşturmaktadır. Çalışmamızın araştırma grubunu, rastgele yöntemle seçilmiş 160 gönüllü genç ve yetişkin bireyler oluşturmaktadır. Araştırma, tarama yöntemi kullanılarak desenlenmiştir. Katılımcıların demografik bilgilerini belirlemek amacıyla kişisel bilgi formu (yaş, cinsiyet, dijital oynama sıklığı) ile Demir ve Cicioğlu (2020) tarafından geliştirilen Dijital Oyun Bağımlılığına İlişkin Farkındalık Ölçeği (DOBİFÖ) uygulanmıştır. Değişkenlerin frekans (f) ve yüzde (%) dağılımları hesaplanmış ve çoklu gruplar değişkenlerinde Çift Yönlü Varyans Analizi (ANOVA), ikili bağımsız grup arasındaki farkın anlamlılığı için t-testi kullanılmıştır. Çalışmada hata düzeyi p<0,05 olarak alınmıştır. Çalışmanın sonucunda katılımcıların dijital oyun bağımlılığı farkındalık düzeyleri ile yaş değişkeni arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark olmadığı tespit edilmiştir. Cinsiyet değişkeni incelendiğinde erkek öğrenciler ile kadın öğrenciler arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark olduğu tespit edilmiştir (p>0,05). Kadınların dijital oyun bağımlılığı farkındalık ortalamaları erkeklere oranla daha yüksek bulunmuştur. Katılımcıların dijital oyun oynama sıklığı değişkeni incelendiğinde hiç oynamayan, nadiren oynayan, çok sık oynayan ve ara sıra oynayanlar arasında istatistiksel açıdan anlamlı fark olduğu saptanmıştır. Korelasyon analizine göre içsel farkındalık ile dışsal farkındalık arasında anlamlı yönde pozitif ilişki bulunmuştur. Araştırma sonucuna göre içsel farkındalık arttıkça dışsal farkındalığında arttığı görülmektedir. Buna göre, sonuç olarak dijital oyun bağımlılığı farkındalık düzeyinin artması durumunda dijital oyun bağımlılığının azaldığı söylenebilir.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçay, D. (2020). Ebeveynlerin Çocukların Dijital Video Oyunları Karşısında Tutum ve Davranışları. Middle Black Sea Journal of Communication Studies, 5(2),65-71.Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/mbsjcs/issue/57998/823854
- Arslan, A. (2019). Ortaöğretim Öğrencilerinin Dijital Bağımlılık Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler açısından İncelenmesi: Sivas İli Örneği. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 63-80.
- Ataman Yengin, D. (2019). Dijital Oyun Bağımlılığı. G.H. Karadağ. (Ed.) Dijital Hastalıklar (1. Baskı) içinde (s:117-141). İstanbul: Der Yayınevi.
- Aydoğdu-Karaaslan, İ.(2015). Dijital Oyunlar Ve Dijital Şiddet Farkındalığı: Ebeveyn Ve Çocuklar Üzerinde Yapılan Karşılaştırmalı Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(36):806-18.
- Can, H.C. ve Tekkurşun Demir, G. (2020). Sporcuların ve E-spor Oyuncularının Dijital Oyun Bağımlılığı ve Dijital Oyun Bağımlılığına İlişkin Farkındalık Düzeyleri. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 5(4), 364-384.
- Çakır, Ö., Ayas, T. ve Horzum M. B. (2011). Üniversite Öğrencilerinin İnternet Ve Oyun Bağımlılıklarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(2), 73-96.
- Dilci, T. (2015). Dijital Diyet Zamanı. (1. Baskı). Kayseri: Geçit Matbaacılık ve Yayınevi.
- Dinç, M. (2012). Türkiye Dijital Oyunlar Federasyonu. Türkiye Büyük Millet Meclisi Araştırma Komisyonları Bilişim/İnternet Sunumu. http://www.tbmm.gov.tr/arastirma_komisyonlari/bilisim_internet/docs/sunumlar/turkiye_dijital_oyunlar_federasyonu.pdf, Erişim Tarihi: 2 Mayıs 2021.
- Doğan, İ. (2015). Farklı Veri Yapısı Ve Örneklem Büyüklüklerinde Yapısal Eşitlik Modellerinin Geçerliği Ve Güvenirliğinin Değerlendirilmesi. (Yayınlanmış Doktora Tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Biyoistatistik Anabilim Dalı, Eskişehir
- Dönmez Ş. (2018). Çevrimiçi Oyun Bağımlılığının Bilinçli Farkındalık Ve Yaşam Doyumu İle İlişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi, İstanbul.
- Ercan, S. (2019). Dijitalizm. İstanbul: Aryan Basım Tanıtım ve Matbaa Hizmetleri.
- Gülsoy, S. (2019). Oyun, Kültür Ve Zaman/Game, Culture and Time. Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 62, 317-337. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/atauniefd/issue/46375/583214
- Gürcan, A., Özhan, S.. ve Uslu, R., (2008). Dijital Oyunlar Ve Çocuklar Üzerindeki Etkileri, Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü’ne Sunulan Rapor. Erişim adresi: https://ailevecalisma.gov.tr/media/2496/dijital-oyunlar-icin-cocuk-ve-aile-rehberligi-calistayi-raporu.pdf Erişim tarihi: 07.05.2021
- Hazar, K., Özpolat, Z. ve Hazar, Z. (2020). Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi (Niğde İli Örneği) . Spormetre- Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 18(1) , 225-234 . DOI: 10.33689/Spormetre.647313. https://dergipark.org.tr/en/pub/mbsjcs/issue/57998/823854
- Irmak, A.Y. ve Erdoğan, S. (2016). Ergen ve Genç Erişkinlerde Dijital Oyun Bağımlılığı: Güncel Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 27, 128-137. Http://Www.Turkpsikiyatri.Com/PDF/ C27S2/07.Pdf
- Karademir Coşkun, T. ve Filiz, O. (2019). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Dijital Oyun Bağımlılığına Yönelik Farkındalıkları. Addicta: The Turkish Journal on Addictions, 6, 239−267. http://dx.doi.org/10.15805/addicta.2019.6.2.0036
- Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Keskin, B. (2019). Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı İle Psikolojik Sağlamlık ve Bilinçli Farkındalık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bursa Uludağ Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü.
- Milli Eğitim Bakanlığı.(2014). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Oyun Etkinliği-1 Erişim adresi: http://ismek.ist/files/ismekOrg/file/2014_hbo_program_modulleri/Oyunetkinlikleri_1.pdf
- Mustafaoğlu R. ve Yasacı Z. (2018). Dijital Oyun Oynamanın Çocukların Ruhsal ve Fiziksel Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri. Bağımlılık Dergisi, 19(3), 51-58.
- Razak Özdinçler A., Azim Rezaei D., Şeker Abanoz E., Atay C., Aslan Keleş Y., Tahran Ö. ve Köroğlu F. (2019). Okul Çağındaki Çocuklarda Teknoloji Bağımlılığının Postür ve Vücut Farkındalığı Üzerine Etkisi. Bağımlılık Dergisi;20(4), 185-196.
- Rosen L.D., Lim,A.F., Felt, J., Carrier, L.M., Cheever, N.A., Lara-Ruiz, J.M., Mendoza, J.S. and Rokkum J.. (2014). Media And Technology Use Predicts İll-Being Among Children, Preteens And Teenagers İndependent Of The Negative Health İmpacts Of Exercise And Eating Habits. Comput Human Behav, 35, 364-75
- Sert Karaaslan, Y. ve Yener, D. (2019). Dijital Oyun Bağımlılığı ‘Hasta’ Ediyor. Erişim adresi: https://www.aa.com.tr/tr/saglik/dijital-oyun-bagimliligi-hasta-ediyor/1422303 Erişim Tarihi:13.05.2021.
- Şahin, C., ve Tuğrul, V. M., (2012). İlköğretim Öğrencilerinin Bilgisayar Oyunu Bağımlılık Düzeylerinin İncelenmesi. Journal of World of Turks, 4(3)115-130
- Taş, H., Demirdöğmez, M. ve Küçükoğlu, M. (2017). Geleceğimiz Olan Z Kuşağının Çalışma Hayatına Muhtemel Etkileri. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 7(13) , 1031-1048. DOI: 10.26466/opus.370345
- Tekkurşun-Demir, G., ve Cicioğlu, İ. (2020). Dijital Oyun Bağımlılığına İlişkin Farkındalık Ölçeği (DOBİFÖ): Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Avrasya Spor Bilimleri ve Eğitim Dergisi, 2(1), 1-17.
- Yalçın, S. ve Bertiz, Y. (2019). Üniversite Öğrencilerinde Oyun Bağımlılığının Etkileri Üzerine Nitel Bir Çalışma. Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji Dergisi (BEST Dergi), 3(1), 27-34.
- Yengin, D. (2012). Dijital Oyunlarda Şiddet (1. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.
Yıl 2021,
Cilt: 2 Sayı: 3, 87 - 97, 31.12.2021
Öz
The aim of our study is to examine the awareness level of regarding to digital game addiction among teens and adults in terms of some variables. The research group of our study consists of 160 randomly selected young and adult individuals. The research was designed by using the scanning method. In order to determine the demographic information of the participants, a personal information form (age, gender, frequency of digital game playing) and the Awareness Scale for Digital Game Addiction (DOBİFÖ) developed by Demir and Cicioğlu (2020) were used. The frequency (f) and percentage (%) distributions of the variables were calculated and the Two-Way Analysis of Variance (ANOVA) in the variables of multiple groups, the t-test was used for the significance of the difference between dual independent groups. The error level in the study was taken as p <0.05. As a result of the study, it was determined that there was no statistically significant difference between the digital game addiction awareness levels and age variable of the participants. When the gender variable was examined, it was found that there was a statistically significant difference between male students and female students (p> 0.05). It was found that the digital game addiction awareness of women is higher than men. When the participants' frequency of playing digital games was examined, it was found that there was a statistically significant difference between those who did not play at all, rarely played, played a lot, and played occasionally. According to the correlation analysis, a significant positive relationship was found between internal awareness and external awareness. According to the results of the research, it is seen that as inner awareness increases, external awareness increases. Accordingly, as a result it can be said that in the case of digital game addiction decreases, the level of awareness increases.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akçay, D. (2020). Ebeveynlerin Çocukların Dijital Video Oyunları Karşısında Tutum ve Davranışları. Middle Black Sea Journal of Communication Studies, 5(2),65-71.Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/mbsjcs/issue/57998/823854
- Arslan, A. (2019). Ortaöğretim Öğrencilerinin Dijital Bağımlılık Düzeylerinin Çeşitli Değişkenler açısından İncelenmesi: Sivas İli Örneği. Gazi Eğitim Bilimleri Dergisi, 5(2), 63-80.
- Ataman Yengin, D. (2019). Dijital Oyun Bağımlılığı. G.H. Karadağ. (Ed.) Dijital Hastalıklar (1. Baskı) içinde (s:117-141). İstanbul: Der Yayınevi.
- Aydoğdu-Karaaslan, İ.(2015). Dijital Oyunlar Ve Dijital Şiddet Farkındalığı: Ebeveyn Ve Çocuklar Üzerinde Yapılan Karşılaştırmalı Bir Analiz. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi, 8(36):806-18.
- Can, H.C. ve Tekkurşun Demir, G. (2020). Sporcuların ve E-spor Oyuncularının Dijital Oyun Bağımlılığı ve Dijital Oyun Bağımlılığına İlişkin Farkındalık Düzeyleri. Gaziantep Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 5(4), 364-384.
- Çakır, Ö., Ayas, T. ve Horzum M. B. (2011). Üniversite Öğrencilerinin İnternet Ve Oyun Bağımlılıklarının Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 44(2), 73-96.
- Dilci, T. (2015). Dijital Diyet Zamanı. (1. Baskı). Kayseri: Geçit Matbaacılık ve Yayınevi.
- Dinç, M. (2012). Türkiye Dijital Oyunlar Federasyonu. Türkiye Büyük Millet Meclisi Araştırma Komisyonları Bilişim/İnternet Sunumu. http://www.tbmm.gov.tr/arastirma_komisyonlari/bilisim_internet/docs/sunumlar/turkiye_dijital_oyunlar_federasyonu.pdf, Erişim Tarihi: 2 Mayıs 2021.
- Doğan, İ. (2015). Farklı Veri Yapısı Ve Örneklem Büyüklüklerinde Yapısal Eşitlik Modellerinin Geçerliği Ve Güvenirliğinin Değerlendirilmesi. (Yayınlanmış Doktora Tezi). Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Biyoistatistik Anabilim Dalı, Eskişehir
- Dönmez Ş. (2018). Çevrimiçi Oyun Bağımlılığının Bilinçli Farkındalık Ve Yaşam Doyumu İle İlişkisi. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Sosyal Bilimler Enstitüsü, Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi, İstanbul.
- Ercan, S. (2019). Dijitalizm. İstanbul: Aryan Basım Tanıtım ve Matbaa Hizmetleri.
- Gülsoy, S. (2019). Oyun, Kültür Ve Zaman/Game, Culture and Time. Atatürk Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi, 62, 317-337. Retrieved from https://dergipark.org.tr/tr/pub/atauniefd/issue/46375/583214
- Gürcan, A., Özhan, S.. ve Uslu, R., (2008). Dijital Oyunlar Ve Çocuklar Üzerindeki Etkileri, Ankara: T.C. Başbakanlık Aile Ve Sosyal Araştırmalar Genel Müdürlüğü’ne Sunulan Rapor. Erişim adresi: https://ailevecalisma.gov.tr/media/2496/dijital-oyunlar-icin-cocuk-ve-aile-rehberligi-calistayi-raporu.pdf Erişim tarihi: 07.05.2021
- Hazar, K., Özpolat, Z. ve Hazar, Z. (2020). Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı Düzeylerinin Çeşitli Değişkenlere Göre İncelenmesi (Niğde İli Örneği) . Spormetre- Beden Eğitimi Ve Spor Bilimleri Dergisi, 18(1) , 225-234 . DOI: 10.33689/Spormetre.647313. https://dergipark.org.tr/en/pub/mbsjcs/issue/57998/823854
- Irmak, A.Y. ve Erdoğan, S. (2016). Ergen ve Genç Erişkinlerde Dijital Oyun Bağımlılığı: Güncel Bir Bakış. Türk Psikiyatri Dergisi, 27, 128-137. Http://Www.Turkpsikiyatri.Com/PDF/ C27S2/07.Pdf
- Karademir Coşkun, T. ve Filiz, O. (2019). Okul Öncesi Öğretmen Adaylarının Dijital Oyun Bağımlılığına Yönelik Farkındalıkları. Addicta: The Turkish Journal on Addictions, 6, 239−267. http://dx.doi.org/10.15805/addicta.2019.6.2.0036
- Karasar, N. (2012). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Keskin, B. (2019). Ortaokul Öğrencilerinin Dijital Oyun Bağımlılığı İle Psikolojik Sağlamlık ve Bilinçli Farkındalık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin İncelenmesi. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Bursa Uludağ Üniversitesi Eğitim Bilimler Enstitüsü.
- Milli Eğitim Bakanlığı.(2014). Çocuk Gelişimi ve Eğitimi Oyun Etkinliği-1 Erişim adresi: http://ismek.ist/files/ismekOrg/file/2014_hbo_program_modulleri/Oyunetkinlikleri_1.pdf
- Mustafaoğlu R. ve Yasacı Z. (2018). Dijital Oyun Oynamanın Çocukların Ruhsal ve Fiziksel Sağlığı Üzerine Olumsuz Etkileri. Bağımlılık Dergisi, 19(3), 51-58.
- Razak Özdinçler A., Azim Rezaei D., Şeker Abanoz E., Atay C., Aslan Keleş Y., Tahran Ö. ve Köroğlu F. (2019). Okul Çağındaki Çocuklarda Teknoloji Bağımlılığının Postür ve Vücut Farkındalığı Üzerine Etkisi. Bağımlılık Dergisi;20(4), 185-196.
- Rosen L.D., Lim,A.F., Felt, J., Carrier, L.M., Cheever, N.A., Lara-Ruiz, J.M., Mendoza, J.S. and Rokkum J.. (2014). Media And Technology Use Predicts İll-Being Among Children, Preteens And Teenagers İndependent Of The Negative Health İmpacts Of Exercise And Eating Habits. Comput Human Behav, 35, 364-75
- Sert Karaaslan, Y. ve Yener, D. (2019). Dijital Oyun Bağımlılığı ‘Hasta’ Ediyor. Erişim adresi: https://www.aa.com.tr/tr/saglik/dijital-oyun-bagimliligi-hasta-ediyor/1422303 Erişim Tarihi:13.05.2021.
- Şahin, C., ve Tuğrul, V. M., (2012). İlköğretim Öğrencilerinin Bilgisayar Oyunu Bağımlılık Düzeylerinin İncelenmesi. Journal of World of Turks, 4(3)115-130
- Taş, H., Demirdöğmez, M. ve Küçükoğlu, M. (2017). Geleceğimiz Olan Z Kuşağının Çalışma Hayatına Muhtemel Etkileri. OPUS Uluslararası Toplum Araştırmaları Dergisi, 7(13) , 1031-1048. DOI: 10.26466/opus.370345
- Tekkurşun-Demir, G., ve Cicioğlu, İ. (2020). Dijital Oyun Bağımlılığına İlişkin Farkındalık Ölçeği (DOBİFÖ): Geçerlik Ve Güvenirlik Çalışması. Avrasya Spor Bilimleri ve Eğitim Dergisi, 2(1), 1-17.
- Yalçın, S. ve Bertiz, Y. (2019). Üniversite Öğrencilerinde Oyun Bağımlılığının Etkileri Üzerine Nitel Bir Çalışma. Bilim, Eğitim, Sanat ve Teknoloji Dergisi (BEST Dergi), 3(1), 27-34.
- Yengin, D. (2012). Dijital Oyunlarda Şiddet (1. Baskı). İstanbul: Beta Yayınları.
Toplam 28 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Spor Hekimliği |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2021 |
| Gönderilme Tarihi | 25 Ağustos 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021Cilt: 2 Sayı: 3 |
