Araştırma Makalesi
BibTex RIS Kaynak Göster

The Effect of Short-Term High-Intensity Loads And Classical Endurance Studies on Some Parameters in Sedentary Individuals

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 3, 121 - 132, 31.12.2021

Sefa Kurt , Serkan Hazar

Öz

This study was carried out to investigate the effect of short-term loads on some parameters in the body compared to long-term loads in individuals who exercise to stay healthy. Research; It was limited to healthy sedentary individuals between the ages of 24-44 and working at different desks. A total of 30 volunteer male sedentary individuals, 15 of which were in the short-term high-intensity activity group and 15 in the Classic endurance group, participated in the study carried out on the Develi running track. The first group received short-term high-intensity activity every day for 8 weeks, and the second group received classical endurance training 3 days a week for 8 weeks. The pre-test post-test model was used in the study. The results of the participants' height measurements, body weights, BMI measurements, cardiovascular endurance test, 20-meter shuttle test, and vertical jump test were recorded before and after 8 weeks of the study. Analysis of the data was made in SPSS 21 statistical program. Analysis of the data was made in SPSS 21 statistical program. In the analysis of the data, the data were analyzed using the independent- samples t-test and the paired-samples t-test. When the pre-test-post-test results of the short-term high-intensity activity group were examined, a statistically significant difference was found in all parameters. (p<0.05) When the pre-test-post-test results of the classical endurance exercise group were examined, a statistically significant difference was found in body weight, BMI, VO2 max, resting pulse values. (p<0.05) When the post-test measurement results of short-term high-intensity activity and classical endurance groups were compared with the independent samples t test, a statistically significant difference was found in body weight, vertical jump strength and maximal heart rate results (p<0.05). As a consequence, it has been observed that 8 weeks of short-term high-intensity activities contribute to the improvements in body parameters. It is thought that there may be an alternative exercise program for individuals who cannot spare time for exercise due to the intensity of their work life.

Anahtar Kelimeler

Short-term high-intensity exercise Cardiovascular endurance Sedentary

Kaynakça

  • Bayati, M., Farzad, B., Gharakhanlou, R., and Agha-Alinejad, H. (2011). A practical model of low-volume high-intensity interval training induces performance and metabolic adaptations that resemble 'all-out' sprint interval training. Journal of sports science & medicine, 10(3), 571–576.
  • Buchheit, M., and Laursen, P. B. (2013). High-intensity interval training, solutions to the programming puzzle: Part I: cardiopulmonary emphasis. Sports medicine, 43(5), 313–338. https://doi.org/10.1007/s40279-013-0029-x
  • Bunc, V., Ejem, M., Kucera, V., & Moravec, P. (1992). Assessment of predispositions for endurance running from field tests. Journal of sports sciences, 10(3), 237–242. https://doi.org/10.1080/02640419208729922
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Chilibeck, P. D., Bell, G. J., Farrar, R. P., and Martin, T. P. (1998). Higher mitochondrial fatty acid oxidation following intermittent versus continuous endurance exercise training. Canadian journal of physiology and pharmacology, 76(9), 891–894. https://doi.org/10.1139/cjpp-76-9-891
  • Demir, M., ve Filiz, K. (2004). Spor egzersizlerinin insan organizması üzerindeki etkileri. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 5(2), 110-113.
  • Ersöz, G., Gündüz, N., ve Koz, M. (1996). 17 Orta Yaşlı Sedanter Kadınlarda Haftada İki Gün Yapılan Aerobik Egzersiz Eğitiminin Etkileri, Türk Fizyolojik Bilimler Derneği, 22. Ulusal Kongresi, Bursa.
  • Fox, E. L., and Mathews, D. K. (1974). Interval Training: Conditioning for Sports and General Fitness. Par Edward L. fox Et Donald K. Mathews. Illus. Par Nancy Allison Close. Saunders.
  • Yüksel, O. , Koç, H. , Özdilek, Ç. & Gökdemir, K. (2007). Sürekli ve interval antrenman programlarının üniversite öğrencilerinin aerobik ve anaerobik gücüne etkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 16(3), 133-139. https://dergipark.org.tr/tr/pub/eujhs/issue/44521/552182 adresinden alındı.
  • Green, D. J., Watts, K., Maiorana, A. J., and O'Driscoll, J. G. (2001). A comparison of ambulatory oxygen consumption during circuit training and aerobic exercise in patients with chronic heart failure. Journal of cardiopulmonary rehabilitation, 21(3), 167–174. https://doi.org/10.1097/00008483-200105000-00009
  • Günay, M., Tamer, K., ve Cicioğlu, İ. (2006). Spor Fizyolojisi ve Performans Ölçümü (1. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Hamilton, R. T., and Fox, M. A. (1998). The financing preferences of small firm owners. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 4(3), 239-248.
  • Helgerud, J., Høydal, K., Wang, E., Karlsen, T., Berg, P., Bjerkaas, M., Simonsen, T., Helgesen, C., Hjorth, N., Bach, R., and Hoff, J. (2007). Aerobic high-intensity intervals improve VO2max more than moderate training. Medicine and science in sports and exercise, 39(4), 665–671. https://doi.org/10.1249/mss.0b013e3180304570
  • Jacobs, R. A., Flück, D., Bonne, T. C., Bürgi, S., Christensen, P. M., Toigo, M., & Lundby, C. (2013). Improvements in exercise performance with high-intensity interval training coincide with an increase in skeletal muscle mitochondrial content and function. Journal of applied physiology, 115(6), 785–793. https://doi.org/10.1152/japplphysiol.00445.2013
  • Kamar, A. (2003). Sporda Yetenek, Beceri ve Performans Testleri (1.Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi. Koç, H. , Tamer, K. & Çoksevim, B. (2007). Devamlı ve aralı (interval) koşu programlarının plazma üre ve kreatin düzeyleri üzerine etkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 16(1), 17-22. https://dergipark.org.tr/tr/pub/eujhs/issue/44519/552058 adresinden alındı.
  • McManus, A. M. (1993). The effect of two differend training programs on the peak VO2 of prepubescent girls. Medicine Science in Sports and Exercise, 26(5), 83.
  • McManus, A. M., Cheng, C. H., Leung, M. P., Yung, T. C., and Macfarlane, D. J. (2005). Improving aerobic power in primary school boys: a comparison of continuous and interval training. International journal of sports medicine, 26(9), 781–786. https://doi.org/10.1055/s-2005-837438
  • Özer, K. (1993). Antropometri Sporda Morfolojik Planlama, İstanbul: Kazancı Matbaacılık.
  • Scott, S. V., Hefner-Gravink, A., Morano, K. A., Noda, T., Ohsumi, Y., & Klionsky, D. J. (1996). Cytoplasm-to-vacuole targeting and autophagy employ the same machinery to deliver proteins to the yeast vacuole. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 93(22), 12304–12308. https://doi.org/10.1073/pnas.93.22.12304
  • Shephard, R. J., and Shek, P. N. (1994). Potential impact of physical activity and sport on the immune system--a brief review. British journal of sports medicine, 28(4), 247–255. https://doi.org/10.1136/bjsm.28.4.247
  • Tong, T.K., Chung, P., Leung, R.W., Nie, J., Lin, H., and Zheng, J. (2011). Effects of Non-Wingate-based High-intensity Interval Training on Cardiorespiratory Fitness and Aerobic-based Exercise Capacity in Sedentary Subjects: A Preliminary Study. Journal of Exercise Science & Fitness, 9, 75-81.
  • Uluçay, G. (2009). 12-14 Yaş grubu basketbolculara uygulanan plyometrik antrenmanların dikey sıçrama kuvvetine etkisi. Doktora Tezi, Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Trakya.
  • Zorba, E. (1999). Herkes İçin Spor ve Fiziksel Uygunluk. Ankara: Meyir Matbaacılık.

Kısa Süreli Yüksek Yoğunluklu Yüklenmelerin ve Klasik Dayanıklılık Çalışmalarının Sedanter Bireylerde Bazı Parametreler Üzerine Etkisi

Yıl 2021, Cilt: 2 Sayı: 3, 121 - 132, 31.12.2021

Sefa Kurt , Serkan Hazar

Öz

Bu araştırma, sağlıklı kalmak için egzersiz yapan bireylerde uzun süreli yüklenmelere kıyasla kısa süreli yüklenmelerin vücuttaki bazı parametrelere etkisini araştırmak amacıyla yapılmıştır. Araştırma; 24-44 yaş aralığında olan, farklı masa başında çalışan erkek sağlıklı sedanter bireyler ile sınırlı tutulmuştur. Develi koşu pistinde yapılan çalışmaya, 15 Kısa süreli yüksek yoğunluklu aktivite grubu ve 15 Klasik dayanıklılık grubu olmak üzere toplam gönüllü 30 erkek sedanter birey katılmıştır. Birinci gruba 8 hafta boyunca her gün kısa süreli yüksek yoğunluklu aktivite uygulanmış, ikinci gruba ise 8 hafta boyunca haftada 3 gün klasik dayanıklılık antrenmanları uygulanmıştır. Çalışmada ön test son test modeli kullanılmıştır. Katılımcıların çalışmaya başlamadan önce ve 8 hafta sonra, boy ölçümleri, vücut ağırlıkları, VKİ ölçümleri, kardiovasküler dayanıklılık testi, 20 metre mekik testi, dikey sıçrama testi sonuçları kayıt edilmiştir. Verilerin analizi SPSS 21 istatistik programında yapılmıştır. Verilerin analizinde independent- samples t testi ve paried-samples t testi kullanılarak verilerin analizi yapılmıştır. Kısa süreli yüksek yoğunluklu aktivite grubu ön test-son test sonuçlarına bakıldığında tüm parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir. (p<0.05) Klasik dayanıklılık egzersiz grubu ön test-son test sonuçlarına bakıldığında vücut ağırlığı, VKİ, VO2 max, istirahat nabız değerlerinde istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir. (p<0.05) Kısa süreli yüksek yoğunluklu aktivite ve klasik dayanıklılık grupları son test ölçüm sonuçları independent samples t testi ile karşılaştırıldığında vücut ağırlığı, dikey sıçrama kuvveti ve maksimal nabız sonuçlarında istatistiksel olarak anlamlı farklılık tespit edilmiştir (p<0.05).Sonuç olarak 8 haftalık kısa süreli yüksek yoğunluklu aktivitelerin vücut parametrelerinde gelişmelere katkı sağladığı gözlemlenmiştir. İş hayatının yoğunluğundan dolayı egzersize zaman ayıramayan bireyler için alternatif egzersiz programı olabileceği düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Kısa süreli yüksek yoğunluklu egzersiz Kardiovasküler dayanıklılık Sedanter

Kaynakça

  • Bayati, M., Farzad, B., Gharakhanlou, R., and Agha-Alinejad, H. (2011). A practical model of low-volume high-intensity interval training induces performance and metabolic adaptations that resemble 'all-out' sprint interval training. Journal of sports science & medicine, 10(3), 571–576.
  • Buchheit, M., and Laursen, P. B. (2013). High-intensity interval training, solutions to the programming puzzle: Part I: cardiopulmonary emphasis. Sports medicine, 43(5), 313–338. https://doi.org/10.1007/s40279-013-0029-x
  • Bunc, V., Ejem, M., Kucera, V., & Moravec, P. (1992). Assessment of predispositions for endurance running from field tests. Journal of sports sciences, 10(3), 237–242. https://doi.org/10.1080/02640419208729922
  • Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., ve Demirel, F. (2016). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
  • Chilibeck, P. D., Bell, G. J., Farrar, R. P., and Martin, T. P. (1998). Higher mitochondrial fatty acid oxidation following intermittent versus continuous endurance exercise training. Canadian journal of physiology and pharmacology, 76(9), 891–894. https://doi.org/10.1139/cjpp-76-9-891
  • Demir, M., ve Filiz, K. (2004). Spor egzersizlerinin insan organizması üzerindeki etkileri. Gazi Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi, 5(2), 110-113.
  • Ersöz, G., Gündüz, N., ve Koz, M. (1996). 17 Orta Yaşlı Sedanter Kadınlarda Haftada İki Gün Yapılan Aerobik Egzersiz Eğitiminin Etkileri, Türk Fizyolojik Bilimler Derneği, 22. Ulusal Kongresi, Bursa.
  • Fox, E. L., and Mathews, D. K. (1974). Interval Training: Conditioning for Sports and General Fitness. Par Edward L. fox Et Donald K. Mathews. Illus. Par Nancy Allison Close. Saunders.
  • Yüksel, O. , Koç, H. , Özdilek, Ç. & Gökdemir, K. (2007). Sürekli ve interval antrenman programlarının üniversite öğrencilerinin aerobik ve anaerobik gücüne etkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 16(3), 133-139. https://dergipark.org.tr/tr/pub/eujhs/issue/44521/552182 adresinden alındı.
  • Green, D. J., Watts, K., Maiorana, A. J., and O'Driscoll, J. G. (2001). A comparison of ambulatory oxygen consumption during circuit training and aerobic exercise in patients with chronic heart failure. Journal of cardiopulmonary rehabilitation, 21(3), 167–174. https://doi.org/10.1097/00008483-200105000-00009
  • Günay, M., Tamer, K., ve Cicioğlu, İ. (2006). Spor Fizyolojisi ve Performans Ölçümü (1. Baskı). Ankara: Gazi Kitabevi.
  • Hamilton, R. T., and Fox, M. A. (1998). The financing preferences of small firm owners. International Journal of Entrepreneurial Behavior & Research, 4(3), 239-248.
  • Helgerud, J., Høydal, K., Wang, E., Karlsen, T., Berg, P., Bjerkaas, M., Simonsen, T., Helgesen, C., Hjorth, N., Bach, R., and Hoff, J. (2007). Aerobic high-intensity intervals improve VO2max more than moderate training. Medicine and science in sports and exercise, 39(4), 665–671. https://doi.org/10.1249/mss.0b013e3180304570
  • Jacobs, R. A., Flück, D., Bonne, T. C., Bürgi, S., Christensen, P. M., Toigo, M., & Lundby, C. (2013). Improvements in exercise performance with high-intensity interval training coincide with an increase in skeletal muscle mitochondrial content and function. Journal of applied physiology, 115(6), 785–793. https://doi.org/10.1152/japplphysiol.00445.2013
  • Kamar, A. (2003). Sporda Yetenek, Beceri ve Performans Testleri (1.Baskı). Ankara: Nobel Yayınevi. Koç, H. , Tamer, K. & Çoksevim, B. (2007). Devamlı ve aralı (interval) koşu programlarının plazma üre ve kreatin düzeyleri üzerine etkisi. Sağlık Bilimleri Dergisi, 16(1), 17-22. https://dergipark.org.tr/tr/pub/eujhs/issue/44519/552058 adresinden alındı.
  • McManus, A. M. (1993). The effect of two differend training programs on the peak VO2 of prepubescent girls. Medicine Science in Sports and Exercise, 26(5), 83.
  • McManus, A. M., Cheng, C. H., Leung, M. P., Yung, T. C., and Macfarlane, D. J. (2005). Improving aerobic power in primary school boys: a comparison of continuous and interval training. International journal of sports medicine, 26(9), 781–786. https://doi.org/10.1055/s-2005-837438
  • Özer, K. (1993). Antropometri Sporda Morfolojik Planlama, İstanbul: Kazancı Matbaacılık.
  • Scott, S. V., Hefner-Gravink, A., Morano, K. A., Noda, T., Ohsumi, Y., & Klionsky, D. J. (1996). Cytoplasm-to-vacuole targeting and autophagy employ the same machinery to deliver proteins to the yeast vacuole. Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America, 93(22), 12304–12308. https://doi.org/10.1073/pnas.93.22.12304
  • Shephard, R. J., and Shek, P. N. (1994). Potential impact of physical activity and sport on the immune system--a brief review. British journal of sports medicine, 28(4), 247–255. https://doi.org/10.1136/bjsm.28.4.247
  • Tong, T.K., Chung, P., Leung, R.W., Nie, J., Lin, H., and Zheng, J. (2011). Effects of Non-Wingate-based High-intensity Interval Training on Cardiorespiratory Fitness and Aerobic-based Exercise Capacity in Sedentary Subjects: A Preliminary Study. Journal of Exercise Science & Fitness, 9, 75-81.
  • Uluçay, G. (2009). 12-14 Yaş grubu basketbolculara uygulanan plyometrik antrenmanların dikey sıçrama kuvvetine etkisi. Doktora Tezi, Trakya Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Trakya.
  • Zorba, E. (1999). Herkes İçin Spor ve Fiziksel Uygunluk. Ankara: Meyir Matbaacılık.
Toplam 23 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Birincil Dil Türkçe
Konular Spor Hekimliği
Bölüm Araştırma Makaleleri
Yazarlar

Sefa Kurt 0000-0001-5298-4273

Serkan Hazar 0000-0002-0428-4499

Yayımlanma Tarihi 31 Aralık 2021
Gönderilme Tarihi 10 Aralık 2021
Yayımlandığı Sayı Yıl 2021Cilt: 2 Sayı: 3

Kaynak Göster

APA Kurt, S., & Hazar, S. (2021). Kısa Süreli Yüksek Yoğunluklu Yüklenmelerin ve Klasik Dayanıklılık Çalışmalarının Sedanter Bireylerde Bazı Parametreler Üzerine Etkisi. Sivas Cumhuriyet Üniversitesi Spor Bilimleri Dergisi, 2(3), 121-132.
 Kapak Resmi İndir